Het is hier fantastisch :)

Hola! Que mas!

Weer een berichtje vanuit het fantastische colombia!

Maandag 01 augustus: El balsaje.
In Montenegro zo´n 15 km van Armenia stond een jeep (die noemen ze hier wheelyz) op ons te wachten om ons naar el rio viejo (de oude rivier) te brengen daar zouden per vlot een tochtje op de rivier gaan maken. Het ritje in de jeep was op zich al een avontuur met het ontwijken van takken, proberen je evenwicht te bewaren en niet teveel muskieten te eten :). Echt stoer met z´n allen achterin de bak! Aangekomen bij de rivier leek het wel of we jaren terug in de tijd waren gegaan, de riviertocht begon namelijk in een dorpje met armoeidige huisjes los lopende kippen en honden, waar de kinderen nieuwsgierig naar de mono´s (blonde)kwamen kijken.
Het vlot lag al op ons te wachten, compleet met bankjes en een afdakje, we kregen een zwemvest aan en de spullen werden in een grote afsluitbare ton opgeborgen. Voor de echte avontuuriers was er een klein bootje om de rivier mee te trotseren. Na een tijdje was het tijd voor te zwemmen. Hup.. het ijskoude water in, lekker meedrijven met de stroom. Heerlijk om je heenkijken en genieten. Ook voor tinto en bunuellos werd gezorgd. Het drijven in de rivier leek wel aquagym, er waren namelijk stukken dat het water erg ondiep of vol met stenen lag, dus we moesten we van de gidsen constant van de ene naar de andere kant zwemmen en onze benen optillen. De lunch hadden we ondertussen dus wel verdiend. Op een mooi plekje tussen de bergen, kippen en kalkoenen hebben we tamales gegeten. Hmmm muy rico! Met onze buikjes rond gegeten weer het water in gegaan en even verderop een een kleine wandeling gemaakt naar een cascada (waterval). Wow que lindo! Wat mooi! Nog een stukje in de rivier gedreven voordat we de weelyz zagen die ons weer naar Montenegro zou brengen! Een heel geslaagde dag!

Dinsdag: Salento. 24 km van Armenia tussen de super groene bergen ligt het kleinste en waarschijnlijk oudste stadje van het departement Quindio. Salento leeft van de koffieproductie, trucha (vis) en jaja de eerste die we hebben gezien.. TOERISTEN sinds we hier zijn! Ze zijn niet te missen :(.
Voordat we goed en wel in het schattige stadje waren kwam de minder schattige politie ons een boete geven! De chauffeur zou nl een eenrichtingsstraat van de verkeerde kant zijn ingereden. Tja de pijl was haast niet meer te zien maar we kregen de bekeuring toch ondanks verschillende tegenargumenten! 200.000 pesos zouden we moeten betalen dat is omgerekend in de 80 euro! Nog verschillende keren geprobeerd om eronderuit te komen maar we moesten er toch echt aan geloven want de bekeuring was al uitgeschreven. Als troost zijn we maar lekker wat gaan eten, toen de chaufeur met goed nieuws terugkwam, hij had señor de politieman 20.000 pesos toegestopt en de man heeft de bon verscheurd. Welkom in Colombia! Na het oponthoud konden we eindelijk gaan doen waar we voor waren gekomen. In de wheelyz naar Valle de Cocora, bekend om zijn ¨palma de cera¨ (wax palm) dit is de hoogste palmsoort ter wereld en groeit alleen hier! Ze kunnen wel 60 meter hoog worden en is de nationale boom van Colombia. De groene mistige bergen zorgen voor een adembenemend uitzicht. Om alles goed te bekijken kun je te paard de omgeving verkennen. Ik en nog een paar bangerikken hebben onze tijd in een barretje doorgebracht terwijl de anderen in de regen een tochtje hebben gemaakt. Waarom ik niet mee ben geweest zal ik niet meer hoeven uitleggen toch? haha.. Het was inmiddels weer gestopt met regenen toen we weer terug zijn gegaan naar Salento.
Het stadje staat bekend om haar trucha dus die hebben we in een gezellig restaurantje uitgeprobeerd en het was delicioso!! Maria is vandaag 15 geworden dus hebben we dit in het restaurant met een grote taart, verjaardagsliedjes in verschillende talen en wat dansjes gevierd! Muy gezellig!

Woensdag:
Helaas heb ik geen idee meer wat we vandaag gingen zien maar ik weet wel nog dat we naar Cordoba gereden zijn. Op weg erheen werd het steeds warmer en de natuur veranderde geleidelijk aan, meer banenbomen en koffieplantages en tropische bloemen langs de kant van de weg. Toen we aankwamen waar we dus eigenlijk naar toe gingen.. bleek het dicht te zijn en dan niet even maar het stond gewoon niet meer! Opvallend was dat er hier heel veel politiecontroles waren, later werd me verteld dat dit vroeger een ¨rode zone¨ is geweest. De guerillas domineerden dit gebied door vanuit de bergen het dorp aan te vallen voor voedsel en al het andere dat ze dachten nodig te hebben, heel gevaarlijk dus, dit is gelukkig verleden tijd en kunnen de mensen weer veilig in hun eigen dorp leven. De beveiliging is er voor de zekerheid wel nog steeds. Hoelang dit geleden is daar verschillen de meningen over..
Vanavond was het tijd voor Fernando en Daniel om terug naar Amerika te gaan. Ze hadden de lange, bochtige reis via la linea naar Bogota nog voor de boeg toen het al 24.00 uur was! Na het lang uitgesteld te hebben moesten ze dan helaas toch vertrekken.

Vrijdag:
Om 10.00 uur stond de bus klaar om ons naar een finca te brengen! Ja weer een finca.. En nog meer familie.. ja echt!! De bus reis was gezellig, met salsa muziek en natuurlijk was het rond het middag uur tijd voor aguardiente, Colombianen houden met tijd geen rekening :) in geen enkel opzicht denk ik! Er hing een bordje in de bus met de tekst: Als u misselijk bent neem dan hier een zakje. Eerst vond ik dat wat vreemd, nu weet ik wel beter als de mensen zo vroeg beginnen drinken! haha
Weer een mooie boerderij. Alleen de lunch was wel een beetje gek. In de soep dreef namelijk iets raars, ik heb er niet te lang naar gekeken en het laten liggen, toen ik later vroeg wat het was bleek het een varkenspoot te zijn. Eh.. no me gusta. Na de middag konden we het zwembad in, voor die tijd was het te warm en de zon veel te sterk. We smeren ons in met factor 50 om niet verbranden!
Zaterdag nog meer uitgerust bij het zwembad, een dutje gedaan in een hangmat, dat was wel even nodig na een nacht op een 1 persoonsplank eh.. bed met z´n 2tjes. We lagen met z´n 10-en op een 5 persoonskamer, iets mis gegaan met de berekening misschien? Tegen de middag kwam er nog meer familie. Intussen waren we met z´n 56-en!
Tegen de avond werden we met een deel van de familie op een andere Finca verwacht. Het was de bedoeling dat we er rond de klok van 7 zouden zijn! Om 8 uur zaten we nog wat te eten bij de eerste finca en de reis duurde minstens 2 uur! Toen we onderweg ook nog een lekke band kregen met de bus was het compleet, we kwamen rond middernacht aan. Nog heerlijk gegeten (we zouden eigenlijk gaan bbq-en maar dat was natuurlijk 5 uur eerder!).
De kamers opgezocht. Los primos (de neefjes en nichtjes van Andres) wilden in een tent in de tuin slapen. Andres en ik lachten hierom en dachten dat ze gek waren geworden, totdat we erachter kwamen dat het binnen wemelde van de kakkerlakken! Plaats in de tent was er natuurlijk niet meer en de paniek begon bj mij een beetje toe te slaan. Ik was nooit echt bang geweest voor de beestjes totdat ik deze vliegende jongens zag! Bah! Gelukkig had Fred 2 klamboes helemaal uit Nederland meegesleept en mochten we er 1tje lenen.
Ik was helemaal ik mijn nopjes met onze geimproviseerde tent toen we op de gang geschreeuw hoorden, bleken de nichtjes een dode kakkerlak onder het dekbed van Cristina te hebben gelegd! Ook op onze klamboe vonden we zo´n gruwelijk beest! Tot op heden hebben we ze nog niet terug kunnen pakken. Ondanks alles zijn we met een gerust hart gaan slapen.
De volgende morgen zagen we pas in wat voor een mooie omgeving we weer beland waren! De finca lag tussen ontelbare rijen bananenbomen. De gekleurde vogeltjes en vlinders vlogen je letterlijk om de oren! In de tuin groeienden en mooiste bloemen. Que lindo! Even een eindje gaan wandelen om al het moois te bekijken. Toen we ´s avonds terug reden naar Armenia kwamen er 15 min lang alleen maar bananenbomen voorbij!

Besitos van Andres y Kim desde Colombia.