Koffie, de trots van Quindio

Ik ben inmiddels weer veilig terug in Nederland maar aangezien ik niets van dit fantastische land wil vergeten ik schrijf nog even door :). Andres geniet nog van zijn tijd daar en in de tussentijd ben ik gewoon lekker jaloers haha!

ReCuCa: Weer de willyz (ik ben er inmiddels achter dat je het zo schrijft) zijn we vanuit Calarca vertrokken naar de ReCuCa, dit is een koffieboerderij. Hier laten ze het hele proces zien van de boon tot in het kopje.
Deze prachtige finca ligt ook weer tussen de bananenbomen en de mooie natuur. Bij aankomst kregen we natuurlijk ja hoe kan het ook anders een kopje tinto! Lang om er van te genieten hadden we niet, we moesten ons verkleden. De vrouwen in een rok, blouse en hoofddoekje. De mannen een poncho, een stok, een machette en een sombrero (hmm dat klinkt een heel stuk stoerder!) Die nieuwe outfit was natuurlijk niet voor niets.. Het was de bedoeling dat we een traditionele dans gingen opvoeren. Vele lachwekkende dansjes en danspartners later werd Andres naar voren geroepen en lieten ze zien hoe ze vroeger het gevecht aangingen. Het werd ook een soort dansje en ook dit werkte op onze lachspieren :).
Tijd om aan het werk te gaan. Er werden verschillende mensen naar voren geroepen om de koffieplukoutfits aan te trekken en het iedereen te laten uitgieren van het lachen. Ik was ook 1 van de gelukkigen en ik kreeg een gele lap met een gat erin op mijn hoofd (lees bivakmuts/burka-achtig) en 2 losse mouwen om mijn armen te beschermen. Nadat iedereen bijgekomen was mochten we ze gelukkig uittrekken voordat we de koffie gingen plukken. Wel kregen we allemaal een bak omgebonden om de koffiebonen in te doen. Alleen de rode bonen mochten geplukt worden, de groene zijn nog niet rijp. Leuk werk voor een paar minuutjes maar dagen achter elkaar in deze hitte.. Je krijgt voor een kilo koffiebonen 3000 pesos dat is ongeveer 1,20 euro! Wij kregen voor ons bakje een medio chimbo, chimbo bekend iets van weinig waarde dus een halve chimbo is helemaal niets, dus eigenlijk hadden we geld bij moeten leggen voor het drankje dat we daarna kregen! De bonen die we geplukt hadden gingen in een soort trechter en vervolgens werd de schil van de boon gescheiden en bleef er een boontje over met een slijmerig laagje. Deze worden in de zon te drogen gelegd en na een bepaalde tijd kun je hier ook weer de schil van verwijderen. Dan wordt de koffieboon gebrand en gemalen. We mochten natuurlijk allemaal de koffie proeven op voorwaarde dat de eerste slok zonder suiker werd genomen. Het was heerlijk en die suiker was dus ook helemaal overbodig.
Als afsluiter dacht ik dat we iets van een film gingen kijken. Hmm het was een toneelstuk waarin de gasten natuurlijk moesten meespelen. Ook wij ontkwamen er niet aan en gingen ons verkleden. Het verhaal van de koffie. Ik werd in een afzichtelijke bruidsjurk gehesen en met een pruik op moest ik op het toneel verschijnen. Tot overmaat van ramp had ik ook nog een stukje tekst in het spaans! Andres was mijn aanstaande, compleet met bloemen voor mij en een foeilelijke grijze pruik. We zijn getrouwd, we hebben gedanst en feest gevierd. Later bleek dat hij alleen met me getrouwd was voor de koffie :( wat een domper haha. De rest had ook een hilarische rol en we hebben gezongen en gedanst en vooral gelachen. Het was dus een hele geslaagde middag!

Vrijdag: Parque del cafe: Ja.. in deze regio ontkom je er niet aan, alles gaat over koffie :). We zijn samen met Betty, Alex en Fred (the Kispirispy's) Valentina en Melissa met de bus naar het park gegaan. Een prachtig actractiepark midden in de natuur. Met een bamboebos, gekleurde vogeltjes en vlinders, bloemen en natuurlijk koffieplanten! Het is immens groot dus we hebben maar een klein deel ervan gezien. Het mooiste van de dag was de show (ja ja daar is ie weer) del cafe: een half uur hebben we met open mond van de prachtige dansen genoten. In fel gekleurde kostuums werd het verhaal van koffie verteld, gezongen en gedanst. Wow.. we waren helemaal onder de indruk! We mochten helaas geen foto's maken.
Daarna gingen met een treintje door het park en zijn we uitgestapt bij de attracties. Andres en zijn neefje en nichtjes wilde in zo'n eng apparaat, mij niet gezien dus ik heb maar foto's gemaakt! Na letterlijk 3 seconden was het al afgelopen dus konden we weer verder. Na een 'oversmeerkijke' (later bleek ie niet zo goed te zijn gevallen) hamburguesa te hebben gegeten was het tijd om naar huis te gaan en ons klaar te maken voor een ritje met de chiva. Helaas heeft de hamburguesa het voor me verpest en ben ik lekker in bed gebleven.

Gelukkig ging het de dag erna langzaam wat beter en gingen we naar de volgende finca. Of we er nog niet genoeg gezien hadden? Het blijft leuk ;)!
Deze finca had jammer genoeg een piepklein zwembadje waar je waarschijnlijk als een ijsklontje uit zou komen dus dat hebben we maar gelaten voor wat het was. Er was een feest (hoe kan het ook anders) aan de gang in de buurt. Alle mensen die een paard hebben gaan in een soort optocht meestal helemaal boracho (beter bekend als ladderzat) door de straten. De optocht kwam ook langs ons. Ook al zijn paarden niet mijn beste vrienden het was leuk om te zien. De uitnodiging of ik ook wilde paardrijden hebben ik vriendelijk afgeslagen.
Achter de finca was een soort bos en we zijn even gaan kijken toen we allemaal vuurvliegjes zagen. Dan lijk je net een stel kleine kinderen want elke keer als je er 1 ziet word je helemaal blij en roep je kijk daar is er 1 ..oh, en daar ook haha. We hadden niet veel tijd meer omdat we zouden gaan eten en we wilden wat later nog eens terugkomen. Etenstijd! Heerlijk gebbqd, lekker vlees, arepa's, bananen met kaas en aardappels met zout.
Ondertussen was het pikkedonker geworden en dus tijd voor de wandeling. Inmiddels wilden er al zo'n 10 mensen mee en we stonden klaar voor vertrek toen de eigenaar van de boerderij nog even vertellen dat er gekke dingen gebeurden in dat bos sinds er een man en een vrouw een aantal jaar geleden waren omgekomen na een brand in hun huis. Ook Andres' tante deed nog even een duit in het zakje door een of ander spookverhaal te vertellen. Nice.. tegen de tijd dat we echt gingen was iedereen doodsbang haha. Plaats om naast elkaar te lopen was er niet, en dus liepen we allemaal in een rijtje achter elkaar. Bij elk onbekend geluid werd er vreselijk geschreeuwd, toen iemand achter in de rij ook nog takken begon te gooien naar voren was de paniek compleet :). We kwamen steeds dichter bij een rivier het zag er zo eng uit dat we er maar niet naartoe gelopen zijn. Na nog een tijdje door gelopen te zijn zagen we de finca alweer. Eenmaal terug op het terrein waren we het er allemaal erover eens dat het wel een hele saaie "spokentocht" was geweest. Dan maar opnieuw! Wat alleen ik en Andres wisten was dat Fred alvast voor was gegaan om iedereen eens flink te laten schrikken. We waren dan ook maar net op weg toen we " geheel onverwacht" een bewegende struik zagen en vooral hoorden. Wow wat kunnen mensen een hoop geluid maken als ze bang zijn. Gegil, gegil en nog meer gegil. Hoe kan dat nou..werd er nog ontzet gevraagd! Iedereen begon van schrik alle kanten op te rennen tot ze in de gaten hadden dat die struik wel hele blonde haren had en een rood t-shirt droeg ;). Flauw he, maar dat was voor de kakkerlakken in ons bed! 1-1 ! ! ! De rest van de spooktocht is zonder alarmerende situaties verlopen en ik geloof dat iedereen toch weer blij was toen de finca zin zicht was.
Om toch maar even te checken hoe eng " het bos" van gisteravond daadwerkelijk was zijn we met zijn allen erheen gelopen. Tja het was gewoon een paadje naar een rivier, om er toch nog iets spectaculairs van te maken en zich op morgen voor te bereiden zijn verschillende mensen waaronder Andres door de rivier gegaan!
Al die inspanning zorgde natuurlijk voor honger dus hebben we nog een keer gebbqd voor we terug naar Armenia vertrokken.


Saludos para todos,
Kim y Andres