Op weg naar Armenia..

Hola! ¿como estan? Hier alles goed!

Woensdag 29 juli:

Vandaag vroeg opgestaan en allemaal (Andres, Cristina, tia Betty, Fred, Alex, tio Fernando, Maria, Daniel, tia Pilar en ik) op tijd gedoucht en ontbeten want we moesten om 10 uur klaar zijn voor de lange reis naar Armenia, 319 km ten zuidwesten van Bogota en de stad waar Andres geboren is. Armenia ligt midden in het koffie gebied en bananenplantages. Het is een lange kronkelige weg dus je doet er zo´n 9 uurtjes over om er te komen.
Om half 11 waren we dan allemaal klaar voor de start! Alleen er miste nog 2 dingetjes.. De bus en de chauffeur van de bus :(. Dus zijn we om de tijd te verdrijven even gaan internetten, na ongeveer een uurtje zijn we maar weer eens gaan kijken, niemand daar. Dan besluit weer iemand anders even te gaan bellen, als die dan eindelijk terug is heeft er weer iemand anders iets nodig van de supermarkt en zo wacht je de hele dag op elkaar :). Ja even wennen, maar het is vakantie en als je een beetje je eigen ding doet en niet steegs gaat wachten valt het reuze mee. Het werd 11 uur en 12 en ook nog 13 en 14uur.. Ondertussen was het tijd voor de lunch; spagetti met rijst en eerlijk gezegd was het ¨muy rico¨ heerlijk dus. (Nu weet ik waar Andres die eetgewoonten vandaag heeft haha!)
Toen de bus er eindelijk was moesten we de koffers er nog in krijgen. Het is zo´n minivan waar we precies in passen met z´n allen dus de enige oplossing was ze op het dak te doen. Met 2 touwen kom je niet ver maar beter dan niks, de rest zouden we onderweg kopen.
Uiteindelijk zijn we om 17.00 uur dan echt vertrokken, zo gaat dat hier. Over deze weg rijd er veel politie om de toch wat verlaten stukken te contoleren. Vlak nadat we vertrokken waren viel er al een koffer van het dak :).
De eerste stop was na een uurtje of 2 en een half in het dorpje Fusa waar Don Guillermo woont de opa van Maria en Daniel. Hier werden we natuurlijk uitgenodigd om tinto (koffie met suiker) te komen drinken. De buurvrouw was er ook en die vroeg of we haar huis wilden zien. Ach ja waarom niet..Na de rondleiding (door de echt hele leuke huisjes) wilde de volgende buurvrouw ook graag dat we even bij haar kwamen kijken, haha ze zijn hier overal zo gastvrij.. dit kun je je in Nederland niet voorstellen. Na tientallen buren te hebben ontmoet, kennis gemaakt te hebben met alle huisdieren en straathonden, meer touw gekocht om de tassen goed vast te maken gingen we weer op weg. Het ergste gedeelte van de reis wordt ¨La Linea¨ genoemd. Dit is weer een grapje van hier.. la linea betekent een rechte lijn, maar er is in dit stuk uren werkelijk geen rechte lijn te bekennen :). Ik had geluk ik ben namelijk zoals altijd in slaap gevallen tot de volgende stop. Hier hebben enkele personen wat gegeten en enkele personen wat overgegeven ;). Het laaste deel zou minstens net zo heftig worden maar ook dit keer had ik geen tijd om misselijk te worden want ik ben weer in slaap gevallen tot Calarca in zicht was. In dit dorpje heeft Andres tot zijn tiende gewoond.
We zijn om 04.00 ´s morgens in het appartement in Armenia aangekomen waar Melissa en Valentina op ons wachten, de kinderen van zijn tante Pilar. Gelukkig ligt het op de 5de en hoogste verdieping en heeft het geen lift dus konden we onze loodzware koffers lekker zelf dragen!
Hier echt neer geploft en als een blok in slaap gevallen...

Tot snel weer! Er is een probleempje met de foto´s.. Van 1 camera hebben we gelukkig nog alles maar van de andere is er iets niet goed opgeslagen, en krijgen we ze niet meer geopend.. Hoop dat we er nog iets aan kunnen doen en dat we snel foto´s kunnen plaatsen.

Adios y Besitos van Kim en Andres

We zijn erachter gekomen dat het niet aan ons ligt dat we de foto´s niet meer geopend krijgen. We hebben een 16gb usb stick gekocht in Bogota, maar het blijkt helemaal geen 16 gb te zijn maar veel minder. Er staat een programma op waardoor dat wel zo lijkt en als je de foto´s erop zet blijft hij ook gewoon laden. Hij laat dan uiteindelijk ook zien dat ze erop staan. Maar als je ze de volgende keer dan wil kijken krijg je ze niet meer geopend want de stick is gewoon nep. We hebben nog vanalles geprobeerd maar we krijgen de ze er niet meer af. Helaas zijn we die foto´s dus allemaal kwijt. Gelukkig heb ik van mijn grote camera wel nog foto´s dus ga zo proberen wat te plaatsen.