Vrouwengevangenis

Hola chicos!

De tijd vliegt hier en ik maak zoveel mee dat ik wel alles moet opschrijven omdat ik het anders vergeet, dus hier komt het volgende verhaal:)!

Dinsdag 13 maart,

Na school,(zit nu met Daan en een engels meisje in de klas), zijn we naar el panecillo gegaan. De berg in het zuiden van de oude stad van Quito. Op de top staat een heel groot standbeeld " La Virgen de Quito" genaamd, ze heeft een kroon van sterren op haar hoofd en arend vleugels, verder is ze een beetje lelijk. We zijn er met een taxi heen gegaan omdat je niet de berg op mag lopen, het is te gevaarlijk. Dit deel van de stad staat bekend om de vele berovingen. Toen we in de taxi zaten zag ik dat het inderdaad niet zo'n fijne buurt is. Het beeld was jammer genoeg niet zo interesant, maar had wel weer een mooi uitzicht over Quito.

Woensdagmiddag met Clemens, Emily en een lerares van school naar de vrouwengevangenis in Quito geweest. Pfff waar moet ik beginnen..
Het was heel heftig. Van te voren zijn we even naar de supermarkt geweest om een aantal dingen te kopen; zoals shampoo, deo, tandpasta enz. Op school werden we al gewaarschuwd; we moesten alle sieraden afdoen en werd duidelijk gezegd niet meer dan een paar dolares mee te nemen. We moesten wel ons echte paspoort meenemen anders werd je niet binnegelaten. Bij de gevangenis aangekomen moesten we ons melden bij een soort kraampje waar je je paspoort moet inleveren en je een grote stempel op je arm krijgt, daarna wordt je gefouileerd en worden je spullen doorzocht en krijgt je een 2de stempel, je moet zorgen dat deze goed zichtbaar blijven zodat je geen problemen hebt om naar buiten te komen.
Na de stempels mochten we doorlopen, een heel spannend moment, een beetje zenuwachtig was ik wel.. We openden de deur en het eerste wat ik zag was een hele grote binnenplaats vol met vrouwen, kraampjes (ja heel vreemd) waar ze brood en snoep verkopen. Op de binnenplaats kwamen de ramen van de cellen uit, overal hing was, een beetje een troep.
Gelijk kwamen en 2 vrouwen op ons af om te vragen waar we vandaan komen. Zelf komen ze uit Zuid-Afrika en Duitsland. Ik was nog geen 2 minuten binnen toen de zuid-Afrikaanse me vroeg voor 5 dolares! Ze was die dag jarig en wilde haar moeder bellen. Sorry, maar dat geloof ik natuurlijk niet als je eruit ziet of je veel drugs gebruikt, en heb naar waarheid gezegd dat ik dat niet bij me had. Ik heb een tijdje met haar gepraat en gevraagd waarom ze vast zat, drugs. 1 kilo, ze was naar Ecuador gekomen puur om drugs te vervoeren, ze dacht aan het geld en dat het makkelijk verdient was en dat het haar wel zou lukken! Niet dus. In Ecuador geld de regel als je gepakt wordt voor drugssmokkel: dus 1 gram of een paar kilo, je krijgt een staf van 8 jaar! Ze zit al 4 jaar vast en heeft er nog 4 te gaan. Uiteindelijk ontmoeten we de vrouw waar we voor kwamen: Zoe Savage (30) een ierse,getrouwd en twee kindren ook zij zit al 4 jaar vast en heeft nog 4 jaar te gaan. We werden uitgenodigd op haar pavilioen (waar ze gek genoeg zelf de sleutel van had!). Dit pavalioen bleek voor de mensen met geld te zijn, zoals we later hoorden. Ze huren een cel en alles wat erin staat hebben ze zelf gekocht. Ze wonen met 3en in een (piepkleine)cel. Als je geen geld hebt woon je met 9en en meestal ook de kinderen van de vrouwen in een cel! Veel te klein dus. We kregen thee aangeboden en hadden dus even de kans met Zoe te praten. Zoals ze vertelde: Zit ze al 4 jaar in Quito in de gevangenis op verdenking van drugssmokkel. Haar verhaal: Ze werkte als journaliste voor de BBC in Dublin, toen ze voor werk met een cameraploeg naar Ecuador moest. Op de terugweg naar huis werden er op het vliegveld drugs in een van de tassen van de cameramannen gevonden, die zijn gevlucht. Omdat Zoe geen idee had waar het over ging bleef ze staan en is ze opgepakt. Toen ik vroeg of zij ook drugs in haar tas had antwoorde ze: Nee, in Ecuador wordt er geen onderzoek gedaan, ze moeten een dader hebben en aangezien de mannen gevlucht waren hebben ze haar vastgehouden. Haar kinderen weten niet dat ze in de gevangenis zit ze denken dat ze aan het werk is.
Onder het thee drinken, in een soort keukentje, een beetje een gek idee naast mensen die (bijna) allemaal een misdrijf hebben gepleegd, hebben we even geholpen met het vouwen van een stoort kartonnetjes voor een fastfood keten Tropiburger genaamd. Ze moeten 1000 kartonnetjes vouwen voor 1 dolares! Echt belachelijk weinig, daar ga ik dus niet meer eten. Ook vertelde Zoe ons dat ze twee boeken heeft geschreven, Fight for freedom en Through my tears. Ze mogen nog niet verkocht worden omdat ze nog vastzit en dat is tegen de regels! Ze zouden wel op internet staan maar ik kan ze helaas niet vinden. Toen ik aan het zoeken was op internet kwam ik wel een paar sites tegen waar de zaak van Zoe uitgelegd stond, maar daar vind ik een heel ander verhaal dan zij ons verteld heeft, een beetje verwarrend. Wel vertellen beide verhalen dat ze onschuldig is..

donderdag 15 maart,

Een voetbalwedstrijd in Zuid-Amerika dat wilde ik wel meemaken. Ecuador tegen Argentinie. Met 10 man zijn we rond 3 uur richting stadion Casablanca in Quito vertrokken. Omdat we nog geen kaarten hadden moesten we een beetje op tijd vertrekken. De wedstrijd begon om 5 uur. Uiteindelijk hebben we 10 kaarten bij elkaar kunnen sprokkelen in het hetzelfde vak. Ook wilden we niet achterblijven en hebben we bijna allemaal een shirt van Ecuador gekocht. Om 5 uur begon de wedstrijd dan eindelijk met veel geschreeuw, poederbrandblussers en confetti. Spannende wedstrijd met de mooiste goal die Jerry (hij komt uit de USA, dus verklaart een hoop) ooit gezien heeft!Uiteindelijk is het 1-1 geworden, niet zo goed voor Ecuador want nu liggen ze eruit. Thuis komen was nog een tweede moeilijke opgave. Heel Quito wilde een taxi hebben. Na een dik half uur gelopen te hebben in de stromende regen hadden we er eindelijk een gevonden. Eigenlijk was het de bedoeling dat ik nog wat zou gaan studeren na thuiskomst, maar dat is helaas niet meer gelukt.

vrijdag 16 maart,

Na school en het examen dat veel beter ging dan verwacht, zijn we met z'n achten naar Banos gegaan voor het weekend. Het laaste weekend met z'n allen. Helemaal trots op onze fancy bus, MET toilet en een super gote TV op weg naar Banos. Later kwamen we erachter dat en het toilet en de super grote TV niet werkten, typisch zuid-amerika! Sarah had een vriendin op bezoek die bij een kraampje iets te eten en drinken wilde kopen, toen ze opeens heel verontwaardigd zei: " I've noticed they don't sell any diet producht over here!! ". Ik en de rest moesten zo hard lachen en ik kon haar nog net kon overtuigen dat ze toch echt in het verkeerde land was voor dieetproducten!

Banos betekent letterlijk "baden" (hot springs)en dat is waar het stadje bekent omstaat. De meeste van de baden worden gevoed door de thermal springs van de actieve vulkaan Tungurahua. Het water in de baden wordt constant gerecycled en het water ziet er alleen zo troebel omdat het vele mineralen bevat(daar ga ik dan maar vanuit :))Het stadje heeft leuke restaurantjes en veel winkeltjes (dat is natuurlijk altijd goed).

Nadat we onze spullen in het hostal hadden achter gelaten zijn we naar het restaurant gegaan waar met met de 2 andere meiden (Sarah en haar vriendin) hadden afgesproken: Cafe Hood. Maar wie bedenkt nou dat er in dezelfde kleine stad ook een casa Hood en een cafe Good zijn! We hebben elkaar dus niet meer gezien die avond! haha.

Zaterdagmorgen, voor de " grote wandeling" hebben we heerlijk ontbeten op het gezellige dakterras van het hostal (zie foto).
Het zou een halfuurtje lopen zijn naar een beeld boven op de berg " La Virgen del agua Santa". Pfff wat was het warm zeg, een hele lange trap en we moesten om de 10 treden stoppen. Het beeld was niet eens echt de moeite waard, maar gelukkig zaten er hele grote vlinders en hele grote insecten die het wel waard waren te fotograferen. De Ecuadorianen die ons bezig zagen hebben zich kapot gelachen, maar wij hebben ze wel op foto :)! Na de groepsfoto (met zelfontspanner) zijn we verder gewandeld, de jongens waren bijna aangevallen door een beetje valse hond, het dorp niet tegen gekomen dat wel op de kaart stond terwijl we allemaal erge honger hadden, de rest van de weg over pizza gepraat. Toen we einedelijk bij een hotel aankwamen bleek dat gesloten te zijn, heel fijn! Na nog een uur lopen waren we dan eindelijk weer beneden. Daar heb ik de lekkerste pizza van mn leven gegeten :).
Na het hiken(klinkt leuker dan wandelen) wilden we even relaxen in de bekende hotsprings van Banos. Even is hier erg letterlijk genomen want na 20 min werden we vriendelijk verzocht ons naar de douches te begeven. Het bad ging sluiten!

Op weg naar het restaurant waar we die avond zijn gaan eten heb ik dan eindelijk de cuy gezien. Cuy is gegrilde cavia een specialiteit in Ecuador! Als ik er al overnagedacht had, zou ik 'm nu niet meer willen eten. Bah.

zondag 18 maart,

Voor het ontbijt,het shoppen en de terugreis, wilden wij meiden het stoombad van het hostal uitproberen ( dit is om alle gitige stoffen uit je lichaam te krijgen :)).
Je word in een soort houten doos gezet(je hoofd steekt erboven uit)waar hete stoom ingeblazen wordt. Toen we er eindelijk uit werden gelaten moest je jezelf afspoelen met heel koud water. Toen weer terug in de doos (grr :( ik dacht dat ik klaar was). Tot 5 keer toe erin en eruit, maar nu was het nog leuker, 1 keer moest ik in een ijskoud bad met water gaan zitten, de andere keer goot die man een emmer ijskoud water over je heen en de laatste keer werd je afgespoten met een tuinslang. Hierna zou je een stuk gezonder voelen wat natuurlijk ook zo was ;.

Om 2 uur weer richting Quito vertrokken. Onderweg hadden we het geluk om de actieve vulkaan Tungurahua te zien. Blaast dikke zwarte rook uit, heel gaaf om te zien. Ook vulkaan Cotopaxi met eeuwige sneeuw hebben we gezien!

Maandag op school hoorde ik dat ik 94% voor mn toets had! Toch goed gegaan dus!

Tot snel weer! Grande Beso Kim

P.s Ik zag opeens dat ik heel veel foto's kan plaasten! Iemand heeft fotoruimte voor me gekocht. Wie o wie :)? Alvast bedankt daarvoor!! Echt heel leuk.

x Kim