Otavalo indianenmarkt

Hola amigos,

Ik ben alweer een dikke 3 weken hier, het gaat zo snel! Nog een weekje naar school, en dan begint m´n vrijwilligerswerk ¨Hijos de los presos¨(kinderen van gevangenen) a.s donderdag ga ik met Alex van school kennis maken. En dan zal ik ook horen wat verder precies de bedoeling is. Beetje spannend is het wel na wat ik allemaal in de gevangenis heb gezien. Als ik daar ben geweest ga ik ook beslissen wat ik voor het (door jullie)gespaarde geld ga kopen. Ik ben al verscheidene keren gewaarschuwd het voorzichtig aan te pakken. Jammer genoeg slechte verhalen gehoord van andere vrijwilligers, spullen verdwijnen, worden door verkocht of gestolen! Dus het beste is spullen kopen die het niet waard zijn te verkopen maar dat wilde ik nou net niet!

De weken worden langzamerhand een beetje gewoner. Ik ga elke dag ma-vrijdag van 08.00 tot 13.00 uur naar school, is ongeveer 10 minuutjes lopen van het appartement van mijn gastfamilie. Onderweg kom je allemaal mensen tegen die je op straat iets proberen te verkopen, of staan te jongleren op als de stoplichten op rood staan, dus je je verveelt je nooit in deze stad!
´s Middags gebruik ik om een beetje te internetten en studeren natuurlijk ;). Soms nog iets bezoeken, maar meestal gewoon rustig aan.

Woensdag ben ik met sarah naar een botanische tuin in Quito geweest hele mooie bloemen, teveel om ze allemaal bij naam te kunnen noemen.

Donderdag kwam ik terug van school en zat mijn gastmoeder met de bejaarde medebewoners van het appartement te bridgen. Leuk, ze bleven ook eten. Een van hen is onder het eten in slaap gevallen (dit is echt waar!) en de andere liet de hele tijd een zenuwachtig gekuch horen, ik heb Nadia maar niet aangekeken want ik weet zeker dat ik anders heel hard moest lachen.

Vrijdag met Amy (de rest had iets anders (beters ;)) te doen of is voor school of vrijwilligerswerk naar de andere kant van het land vertrokken, andere zitten op de galapagoseilanden )naar Otavalo vertrokken om 15.00 uur. Dat is ook gelijk waar het misging. Het is dan spitsuur in Quito (is altijd wel spirtsuur maar dan ECHT!). We kochten kaartjes voor de bus en vroegen of het een express bus was: Ja, natuurlijk was het een express bus en de goede man liet ons een mooie bus op ´n poster achter hem zien, zag er goed uit. We liepen naar de bus en deze keer was het niet echt nodig ons af te vragen of en dan wel of geen baño inzat! De bus was een tikje anders dan het plaatje liet zien, hij stonk en de bestuurders stoel was een plastic tuinstoel! De spiegels waren omrand met groen pluche en overal zaten stickers van jezus wat het enigzins lastig maakte er fatsoendelijk naar te kijken. De remlichten zitten hier voren in de bus.. Het duurde ongeveer een uur voor we Quito verlaten hadden en hij deed leek wel expres(s)! Ondertussen kwamen er steeds mensen de bus in om te je van te overtuigen dat je echt iets van hun rotzooi (lees goedkope nep cd´s, voedsel, goedkope romannetjes enz) moet kopen.
Maar, de bus had wel een tv en raad eens hij deed het voor de verandering! Maar Ecuador zou Ecuador niet zijn als er niet iets mis ging.. Er was geen geluid! Gelukkig was de film zo simpel dat het zelfs makkelijk te volgen was zonder geluid. De busboy ( ze hebben hier een zeker persoon die de mensen langs de weg naar binnen schreeuwt!)heeft een paar verwoede pogingen gedaan het geluid te herstellen, maar het zag er werkelijk meer uit als een bom dan als een geluidsinstallatie. Maar goed het was een leuke film en voor ik het wist waren we in Otavalo.

Snel ons hostal opgezocht dat we woensdag al gereserveerd hadden. Op zaterdag is in Otavalo een grote indianenmarkt vandaar dat er heel veel toeristen in de stad zijn en het wel ´ns nodig kan zijn dat je iets reserveerd. Toen we arriveerden waren ze de markt van die dag aan het afbreken, maar we konden de mooie spullen al van veraf zien!! Dat beloofde veel goeds voor zaterdag :)

Zaterdag we zijn de dag begonnen met een dierenmarkt, een stukje lopen van ons hostal. We hadden geen aanwijzingen voor de weg nodig, je zag namelijk overal mensen lopen met grote varkens, koeien en schapen. Wat een drukte maar wat gaaf om te zien. Op een heel groot veld vol met modder en andere dingen, die dieren moet ook wel eens naar het toilet, stonden ik weeeet niet niet hoeveel mensen en dieren. De dieren zitten allemaal vast aan een touw (behalve als ze zich lusrukken en iedereen aan het schrikken maken door als een gek over het terein rennen.) En de handelaren proberen de dieren voor een zo goed mogelijke prijs van de hand te doen. Er was zelfs een llama te koop en heb even overwogen ´m mee te nemen ;).

Toen kon het echte shoppen beginnen, wat een spullen zoveel heb je nog nooit gezien, zoveel kleuren dat het bijna pijn aan je ogen doet. We zijn begonnen op Poncho plaza. je raad het al waar je vooral veel poncho´s krijgt, kralenkettingen, handgeweven doeken en sjaals, felgekleurde beursjes, tassen, schilderijen, tekeningen, panfluiten, cd´s enz.. Een waar walhalla! We hebben vooral geshopt en geshopt en geshopt. Ook is het hier een gewoonte varkens met hoofd en al te verkopen, ja in ieder geval een stukje ervan, grrr. Maar na een paar uur was ook ik het zat.
Daan en Marie waren ondertussen ook in Otavalo gearriveerd! Leuk dat ze ons kwamen opzoeken.
´s Middags om een beetje aan de markt te ontsnappen (die is echt overal!)zijn we naar een laguna geweest. Met uitzicht op een vulkaan. Beetje rondgewandeld en een dode hond tegen gekomen (bahh). Maar voor de rest is het heel mooi.

Zondag zijn we na het ontbijt met z´n 3-tjes Marie is weer terug naar Quito gegaan) achter in een truck, naar Laguna Cuicocha vertrokken. Aleen de rit erheen was al super. Mooie landschappen
In het andesgebergte ongeveer 120 km ten noorden van Quito ligt de laguna Cuicocha op een hoogte van 3068 (ja, ze zijn heel nauwkeurig hier;). Dit meer is een krater van een actieve vulkaan. In het midden van het meer liggen twee eilandjes, het kleine Yevrovi en het iets grotere Teodoro Wolf. De twee eilanden zijn geslitst door een kanaal ¨Canal de los Ensueños¨ genaamd. We zijn er met een bootje heen gevaren, erg mooi om te zien. Daan en Amy zijn zo dapper geweest om in drie uur rond het meer te lopen (normaal doe je er 5 uur over). Na het dagje shoppen vonden mijn benen het wel genoeg geweest voor het weekend, en heb ik lekker een boekje gelezen in het zonnetje :, met uitzicht op de mooie laguna. Rond drie uur weer terug naar Quito vertrokken, waren nu veel sneller en het was niet eens een express haha.

Tot snel weer, nogmaals bedankt voor de fotoruimte drs. Nooijen en de rest ik ben er in ieder geval erg blij mee en zal jullie heel veel mooie foto´s laten zien. ben ook heel blij met alle reacties, sms-en en mails (dus ga zo door! ;))!

Muchos gracias y hasta pronto, un grande beso Kim.

P.s Edith: die foto van Eddy is Baños wil ik wel graag zien als ik terug ben :)!!

P.s.1 Math beterschap (beetje laat sorry, hoop dat je ondertussen alweer beter bent!)

¡Chao!