Amazone

Hallo!!!

Nog vrolijk pasen voor iedereen!

Toch nog even snel een berichtje voor we naar de Galapagos eilanden gaan :), weer veel meegemaakt.

Woensdag weer naar vrijwilligerswerk. De bewaking had vandaag niet zoveel zin om me binnen te laten geloof ik, na een hoop vragen en een beetje gemompel mocht ik dan uiteindelijk toch naar binnen. Toen de kinderen me zagen staan bij de poort begonnen ze allemaal enthousiast te zwaaien :). En toen ik binnen kwam riepen ze: Hola tia!! (wat hallo tante betekend!). Ze zijn heel enthousiast en dat maakt een hoop goed. Iedereen die daar werkt wordt tia genoemd. Het aantal kinderen verschilt per dag, dat ligt eraan of de moeders de kinderen laten komen. Vandaag was de activiteit kleien. Alle andere tia{s waren weg en zat ik dus alleen daar met veel kinderen en veel klei. Geen goed combi haha, wat een troep. Daarna gingen de kinderen zowaar leren schrijven! Nou ja schrijven.. Ze hebben wel boeken waarin ze kunnen oefenen alleen er wordt niet opgelet dat ze ook daadwerkelijk letters namaken of dat ze in plaats daarvan rondjes tekenen. Ik ben heel trots, want ik heb Marcela geleerd de letter e en f te schrijven!! Klinkt kinderachtig haha maar ik was blij!

Donderdag hadden we de crepepapier bolletjes gebruikt die we gerold hadden! Binnen een halfuur was iedereen klaar maar goed we hebben het wel gebruikt! Ik had dus allemaal kleuren crepepapier gekocht en kleurpotloden, lijm, gekleurd papier. Dus nu hoop ik maar dat ze er iets leuks mee doen. Jeimy (ik denk dat ze een jaar of 3 is) kan mijn naam maar niet uitspreken en noemt me steeds Ping! haha. Ik kan helaas geen foto s maken want het is niet toegestaan om een camera mee naar binnen te nemen. Ik hoop dat ze de laaste dag een uitzondering maken en jullie toch nog een beetje kan laten zien hoe het er uitziet daar en natuurlijk hoe de kindjes uitzien.
Om 12 uur moesten de kinderen weer terug naar hun moeders omdat het een feestdag was (hier vieren ze ook pasen) en alle personeel dus naar huis ging om 12 uur. Toen ze niet snel genoeg wilden eten werd ze verteld dat ze anders de hele nacht in de opvang moesten blijven en niet terug naar hun moeder konden gaan en daar dus moesten blijven slapen. Daar kwamen de tranen natuurlijk, maar er werd wel gegeten.
Het is geen makkelijk werk dat geef ik toe, de kinderen hebben totaal geen normen en waarden.. Klikken, schelden slaan en schoppen is de normaalste zaak van de wereld. En er wordt ook niet echt gezegd dat dat niet mag. Ik dacht gelukkig niet dat ik de wereld ging verbeteren, en dat is maar goed ook want als ik dat wel had gedacht was die hoop nu helemaal verdwenen. Er zijn gewoon te weinig mensen om al die kinderen wat te leren en ik heb niet echt het idee dat de gevangenis een goede plaats is om je kind op te voeden :(. Maar ja, ze hebben natuurlijk geen keus. Jammer genoeg is het dit keer niet alleen geld dat er nodig is! Ze hebben ook veel spullen (boeken,speelgoed, enz.) maar het grooste probleem is dat er zo weinig mee gedaan wordt.
Ik wil gaan proberen te regelen dat ik de kinderen ergens mee naar toe kan nemen (speeltuin, dierentuin .. !!) Ik heb geen idee of ze de gevangenis mogen verlaten en hoe dat allemaal gaat, maar daarover later meer.


s Middags naar Riobamba vertrokken voor de trein Nariz del Diablo, dit is een treinrit van ongeveer 3 uur op het dak van een trein. Rond half 3 vanuit Quito met de bus vertrokken. De busrit duurde ongeveer 4 uur. Eerst een hostal gezocht dicht bij het station zodat we niet heeeel vroeg ophoefden (op verzoek van Menno ;)). De trein vertrekt namelijk om 7 uur. Gelijk even naar het station gelopen om te kijken of we die avond nog kaartjes konden krijgen zodat we niet om 6 uur in de rij hoefden te gaan staan, toen de verkoper vertelde dat er helemaal geen kaarten meer waren. Ze waren op!! De echte trein is in de maak, en nu rijdt er aleen een kleinere versie waar maar 100 mensen (vind ik wel genoeg hoor) op passen. Dus pech. Voor niks in de bus gezeten want de volgende trein vertrekt pas zondag! Jammer maar niks aan te doen. Dus hebben we besloten dan maar wat eerder naar Baños te vertrekken.

Vrijdagmorgen naar Baños vertrokken een dikke 2 uur met de bus. Alle wegen zijn heel druk omdat het hier op dit moment Semana Santa (pasen) is. We hebben zelfs een toneel spel over de kruisiging midden op straat gezien vanuit de bus! Is weer ns wat anders he. In Baños aangekomen was een hostal vinden ook nog niet het makkelijkste, alles was bijna vol, dus hebben we genoegen moeten nemen met een stapelbed en een douche zonder warm water. Grrr!
Nu werd het tijd om een tripje naar de Amazone te regelen. In Baños komen ze om van de jungletours. Uiteindelijk hebben we gekozen voor een tour naar het secundaire regenwoud (hier zitten geen dieren) met raften, een wandeling door het amazonegebied, kano tochtje en een kleine wandeling maar de mirador (uitzicht). Als dieren wil zijn moet je minstens 4 dagen gaan en daar hadden we geen tijd voor.

Daarna had Menno het leuke idee om te gaan mountainbiken, nee grapje dat was ik. Compleet met prachtige helm en een setje om je band te plakken en/of op te pompen, vertrokken we vol goede moed. Ze hadden gezegd dat het alleen berg af was haha. Na het eerste kleine bergje hadden we eigenlijk al geen zin meer en toen ook nog mijn rem los schoot (niks gebeurd hoor!)hield(en) we (lees Kim) het voor gezien en hebben de bus terug gepakt, fiets op het dak. Hier is alles mogelijk. Pfff er was niks aan dachten we (echte doorzetters! :) haha).

Zaterdag: Op naar de Amazone. Om 9.15 uur vetrokken we vanuit Baños naar Puyo. Toen bleek dat de weg dus echt wel de moeite waard was geweest om te fietsen, maar ja we zaten nu in de auto en konden het nu ook wel zien! Voor we gingen raften kregen we een uitgebreide instructie. Over wat je moet doen als je in het water valt (:( )enz. Daarna konden we de rivier op. Het begon rustig, maar daarna... Het ging op sommige momenten behoorlijk hard maar het was echt chevere (cool)!! Gelukkig niet uit de boot gevallen maar het scheelde niet veel.
Na het raften werden we naar de jungle gebracht. Daar aangekomen liep het een beetje anders dan verwacht maar is uiteindelijk allemaal weer goed gekomen. De gids en de groep waren ervandoor! Maar goed nadat iedereen elkaar weer gevonden had zijn we naar ons hutje gelopen. Een mooi hutje met een mooi uitzicht krijg je nooit voor niks en als je dan ook nog bier mee naar boven moet slepen (Menno :))wordt het helemaal zwaar. Maar zoals altijd was het ook deze keer weer waard. De gids had heerlijk gekookt!
Daarna lekker na bed. Nou ja lekker, er zitten zoveel insecten dat het waarschijnlijker is dat je er wel een ziet als niet. Torren, muggen, vliegende weet ik het wat het zijn, spinnen, hele grote geloof me. Een vogelspin! Ja echt die lopen daar gewoon voorbij. Dus het heeft een tijdje geduurd voordat ik mezelf ervan overtuigd had dat er geen enge beesten meer in ons bed lagen. Klamboe heel goed ingestopt wilde niet het risico lopen dat er nog een amigo in ons bed lag! grrr.

Zondag: Na het onbijt een wandeling van ongeveer 3 uur. Ik kom er steeds meer achter dat ecuadorianen niet zo goed zijn in schatten van tijd. We zijn om ongeveer 11 uur vertrokken en waren om 16.15 terug. Mooie planten en bomen gezien. Een een van de mooiste watervallen die ik ooit gezien heb! Na ongeveer 1.5 uur gelopen te hebben volgens de gids, zeker 2.5 uur volgens ons. Moesten we alle kleren, behalve de zwembroek/bikini en laarzen, uitdoen en gingen we een stukje door de rivier lopen op weg naar de verborgen waterval. Weer een stukje verder konden we onze kleren achterlaten en nam de gids onze camera s mee, met de garantie dat ze droog zouden blijven. Het laatste stukje gingen we zwemmen, de gids met de plastic zak in de lucht. Ijskoud, helder water. Echt zo super mooi daar... We zijn het erover eens dat het stukken beter is dan de watervallen van Koo! haha. Na even bij de waterval gezwommen te hebben hadden we nog 1.5 uur te gaan ( weer 2.5 dus). In de bikini/zwembroek met de laarzen door de rivier, door de jungle weer een keer door de rivier enz. Met je natte voeten in rubberen laarzen gaat na een tijdje wel een beetje pijn doen maar we hebben het overleefd en het was echt super mooi. Ook Menno is helemaal enthousiast. Na de tocht gingen we om 16.15 uur lunchen :) .
Wij hadden nog een kano tochtje tegoed en een kleine wandeling naar de mirador. Dat hebben we in hoog tempo na de lunch gedaan want de taxi stond al vanaf 3 uur op ons te wachten, ze nemen het hier niet zo met de tijd. Beide ook heel mooi.
Ongeveer 2.5 uur daarna waren we terug in Baños.

Tot na de Galapagos !

Groetjes Kim en Menno xxxx

P.s sorry dat ik niet altijd alle mails kan beantwoorden :(!

P.s 1 Julian en Sandra tot morgen ;)!