Lake Titicaca

Hola!

Ik wilde even vertellen dat het vrijwilligerswerk me hier stukken beter bevalt dan in Ecuador. En Gladys is echt een ¨super¨juf voor de kids! Ik ga elke dag met plezier, het is heel vermoeiend maar wel erg leuk.

Lago Titicaca

vrijdag 18 mei zijn we (Daan en ik) na school naar Puno vertrokken. Fijne ruime bus en mooi hotel, waar we de volgende ochtend bij het ontbijt een mooi uitzicht hadden over het meer.

Lake Titicaca is met 3820 meter het hoogst bevaarbare meer ter wereld. Maar ook Zuid-Amerika´s grootste en ´s werelds grootste meer boven de 2000 meter! Het meer is 170 km lang en 60 km breed.

Islas Flontanes

De drijvende eilanden van de Uros indigenous people. Een eilandengroep waar nog een paar honderd mensen wonen en van de visserij en het toerisme leven. Jammer genoeg is het heel erg toeristisch maar ik snap wel waarom! Ongeveer een half uurtje varen vanuit de haven van Puno en je zit in een compleet andere wereld, net of je een aantal jaren terug wordt gezet. Opeens zie je in de verte allemaal eilandjes van riet gemaakt, als je dichterbij komt zie je vrouwen met lange vlechten en vrolijk gekleurde traditionele kleding staan zwaaien aan de randen van de eilanden. Gekke, maar hele mooie rieten boten liggen voor elk eiland.
De eilanden worden gemaakt van totora riet dat in het ondiepe water van het meer groeit. Afhangend van de diepte van het water zijn de eilanden 0.5m tot 1m dik. Elke 2 tot 3 weken wordt er een nieuwe laag opgelegd omdat de onderste laag door het water wegrot. Alles is hier van riet. Het eiland de huisjes, de boten en het toilet is in het riet! Dat is de reden dat ze de eilanden om de paar jaar een beetje verhuizen :)!

Isla Amantani

Dit is het 2de eiland dat we bezocht hebben. Na 3 uur varen komen we op het minder toeristische eiland Amantani aan. Hier gingen we bij een familie overnachten en eten ( al en avontuur op zich!). Gilbert(Daans achternaam maar de gids denk steeds dat het zn voornaam is) en ik slapen bij dezelfde familie. Het huisje van ¨onze¨ familie ligt bovenaan als laatste van alle huisjes, wat een geluk :). Vast omdat wij er zo sportief uitzien ;)haha! We kregen eerst lunch nadat we aankwamen, soep, een stuk kaas?(daar leek het het meeste op)aardappels en thee. Het keukentje is klein en donker maar zag er wel knus uit. Na de lunch moesten we verzamelen en zijn we met de hele groep naar de top van het eiland gelopen om daar van de zonsondergang te genieten. Boven aan de top van het eioland zijn ook nog een paar inka ruines te vinden Pachamama en Pachatata (wat moeder en vader aarde betekent). Een geweldig uitxicht kan ik je verklappen! Op dit eiland zijn geen wegen en dus ook geen auto´s.
Na de wandeling was het tijd voor het avondeten. Het kleine keukentje zat opeens helemaal vol met familieleden. Het enige licht dat er was waren de 2 kaarsen en dus was het onmogelijk om te zien wat ik heb gegeten! Het smaaktje goed en daar gaat het om!
Na het avondeten was het tijd om ons om te kleden voor een Peruaans feestje! Op het feest (een kaal gebouw) zie je dan een stuk of 40 ongemakkelijk kijkende toeristen staan. Ook ik voelde me niet op mijn gemak. Helemaal verkleed ( een blouse, 2 rokken en soort riem zo strak als en een korset en een zwarte doek voor de vrouwen, mannen hoeven alleen een poncho aan en een muts op!) sta je daar dan! Dit is mij iets te toeristisch en ben dan ook naar buiten gegaan om sterren te kijken! Heeel mooi, kun je uren naar kijken maar daar was het helaas te koud voor! heel veel vallende sterren gezien en dus veel wensen gedaan, kortom een geslaagde avond.
Nadat ik die nacht redelijk geslapen had (erg koud Brrr!) ben ik naar de zonsaopgang gaan kijken. Voor niets gaat de zon op, maar het is toch heel wat waard als je ´s morgens om 05.45 uur daar in je pyama en winterjas staat te genieten van de sunrise!
Om 7.00 uur was het tijd voor het ontbijt: Pannekoeken en thee :).
Wij aan een tafeltje en de rest van de familie voor het vuur op de grond. Heel even had ik het gevoel of ik er niet bij was en door de tv naar het tafereel zat te kijken, toen ik me weer realiseerde dat ik er toch echt met mn neus bovenop zat!

Isla Taquile

Nadat we afscheid hadden genomen van Norma en haar familie zijn we naar Taquile vertrokken.
Na 20 minuten varen, meren we aan op Isla Taquile dat me eerlijk gezegd meer aan Griekenland doet denken dan aan Peru. Af en toe moet ik mezelf echt even knijpen dat ik hier ben! En hoor ik mezelf tegen anderen zeggen dat ik nog maar 5 weken heb voor ik naar huis ga, en zie ik mensen denken; 5 weken!! wij hebben maar 3 in totaal en op zo´n moment realiseer ik me weer dat ik toch een klein geluksvogeltje ben!
Maar goed, Griekenland eh.. Peru :). Na een mooie wandeling van een uur komen we aan op wat waarschijnlijk Plaza de Armas is. In veel steden in Zuid-Amerika heet het belangrijkste plein Plaza de Armas. Hier hebben we een uurtje gerust voor we gingen lunchen. Net als de inwoners van Amantani leven ook deze mensen van het toerisme. Wel heel apart is dat de mannen en niet de vrouwen hier mutsen haken en handtasjes dragen... ;)!? Na de lunch verlaten we Taquile om terug naar Puno te varen.

Aangekomen in Puno krijgt de stad toch iets meer krediet van me dan ik in eerste instantie gedacht had. Het is een echt ¨Pecking express¨ dorpje. Compleet met overdekte-driewieller-brommertjes, eetstalletjes, winkeltjes en heel veel mensen en niet te vergeten een geweldig uitzicht over het fantastisch mooie Lago Titicaca!

Hasta pronto! beso Kim

P.s Timo nog gefeliciteerd met je verjaardag!
P.s 2 Liesbeth, ik ben erg blij dat alles weer beter gaat en dat u naar huis mag! Beterschap!
P.s 3 ik heb nog wat foto´s bij het vorige bericht geplaatst.
P.s 4 Iedereen steeds weer bedankt voor alle leuke reacties!